ธรรมมีอุปการะมาก ๒ อย่าง
ประกอบด้วย
๑. สติ ความระลึกได้
๒. สัมปชัญญะ ความรู้ตัว
สติ คือ เมื่อก่อนจะทำจะพูดจะคิด ก็มีความนึกได้อยู่เสมอว่า เมื่อทำหรือพูดหรือคิดไปแล้ว จะมีผล เป็นเช่นไร จะดีหรือไม่ดี มีประโยชน์หรือไม่มี ถ้าคนมีสติระลึกได้อยู่เช่นนี้แล้ว จะทำจะพูดจะคิด ก็ไม่ผิดพลาด
สัมปชัญญะ คือ ความรู้ตัวในขณะเวลากำลังทำ หรือพูด หรือคิดเป็นเครื่องสนับสนุนสติให้สำเร็จ ตามความต้องการ
สติและสัมปชัญญะนี้ ที่ชื่อว่าธรรมมีอุปการะมาก เพราะถ้ามีสติและสัมปชัญญะแล้ว กิจการอย่างอื่นก็สำเร็จ ได้โดยง่ายเพราะมีสติและสัมปชัญญะคอยควบคุมประคับประคองไว้ เหมือนหางเสือเรือที่คอยบังคับเรือ ให้แล่น ไปตามทาง
ที่มา : www.watbk.org
No comments:
Post a Comment