พระศรีอาริยเมตไตร (พระอชิตเถระ) กัณฑ์ที่ ๑ ตอนที่ 7

หน้าหลัก พระศรีอาริยเมตไตรยสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระเจ้าสังขจักร์ผู้มีอัธยาศัยอันยิ่ง จึงทรงอธิษฐานขอให้เล็บของพระองค์คมดังพระแสงดาบ เด็ดซึ่งพระศอให้ขาด แล้ววางไว้บนฝ่าพระหัตถ์ ตั้งปณิธานความปรารถนา ออกพระโอษฐ์ตรัสด้วยวาจาว่า ภนฺเต ภควา ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงศิริเป็นที่เฉลิมโลก

เชิญพระองค์เสด็จเข้าสู่เมืองแก้วอันเกษมสานต์ คือพระอมตมหานิพพาน อันสำราญก่อนข้าพระบาทเถิด ข้าพระบาทจะขอตามเสด็จไปสู่พระนิพพาน อันสำราญต่อภายหลัง ด้วยข้าพระพุทธเจ้าได้ถวายเศียรเกล้าบูชาพระสัทธรรมเทศนาของพระองค์ ในกาลบัดนี้ ฯ

ในที่สุดขาดพระวาจาปณิธานปรารถนาลง พระบรมโพธิสัตว์ก็จุติจิตต์สิ้นชีวิตไปบังเกิดในดุสิตาสวรรค์เทวโลก ฯ ดูก่อนสำแดงสารีบุตร ครั้นเมื่อพระบรมโพธิสัตว์ศรีอริยเมตไตรเจ้าได้ตรัสเป็นพระสัพพัญญูสัมมา สัมพุทธเจ้าแล้ว

จึงมีพระองค์ สูงได้ ๘๘ ศอก ด้วยผลทานที่เด็ดพระเศียรกระทำการบูชาพระสัทธรรม

พระองค์ทรงพระรัศมีสิ้นทั้งกลางวันกลางคืนมิได้ขาดนั้น ด้วยผลอนิสงส์ที่พระองค์ทรงอุตสาหะไปในมรรคหนทาง ปรารถนาจะพบเห็นสมเด็จพระพุทธเจ้าจนพระโลหิตไหลออกจากพระบาท และพระชงฆ์ พระหัตถ์ พระอุระของพระองค์ เมื่อเป็นบรมสังขจักร์นั้น ฯ

อนึ่งพระพุทธรัศมีของพระองค์แผ่ซ่านตลอดไปเบื้องบน จนถึงพรหมโลก เบื้องต่ำตลอดลงไปจนถึงมหาอเวจีนรก ด้วยผลอนิสงส์ที่พระองค์เด็ดพระเศียรออกกระทำสักการบูชาพระสัทธรรม โลหิตไหลออกจากพระเศียร

อนึ่งในพระศาสนาพระศรีอาริยเมตไตรยเจ้าบังเกิดมีไม้กัลปพฤกษ์ นึกได้สำเร็จความปรารถนานั้นด้วยผลอานิสงส์ที่พระองค์เสด็จไปตามมรรคหนทาง จะใคร่พบองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้วนถึง ๗ วันเป็นกำหนด จึงได้ประสพพบปะ ฯ

ดูก่อนสำแดงสารีบุตรผู้เป็นพระยาธรรมของตถคตฝูงคนทั้งหลายที่มิได้เห็นรูป กายของพระตถาคต แล้วได้กระทำทานรักษาศีลจำเริญเมตตาถาวนาด้วยเดชะผลานิสงส์ ฝูงคนทั้งหลายเหล่านั้นจักได้บังเกิดทันพระพุทธศาสนา

องค์สมเด็จพระศรีอาริยเมตไตร อันจะมาบังเกิดเป็นพระสัมพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต ฯ สำแดงมาด้วยเรื่องพระศรีอริยเมตไตรยบรมโพธิสัตว์ ก็ยุตติแต่เท่านี้ ฯ

จบ พระศรีอาริยเมตไตร (พระอชิตเถระ) กัณฑ์ที่ ๑