พระยสกุลบุตรออกบวช

พระยสกุลบุตรออกบวช



ยสกุลบุตรเป็นบุตรเศรษฐี แห่งเมืองพาราณสี ที่พ่อแม่รักและหวงแหน เขาถูกบำเรอด้วยกามสุขอย่างเลอเลิศ โดยเฉพาะด้านสตรีเพศ จึงเกิดความเบื่อหน่าย คืนวันหนึ่งเวลาดึกสงัด ยสกุลบุตรตื่นขึ้นมา เห็นบรรดานางบำเรอนอนหลับไหลกันอยู่ ระเกะ ระกะ ในลักษณะที่ไม่น่าดูไม่น่าชม เป็นที่น่าทุเรศนัยตา ดุจดังซากศพในป่าช้า จึงเกิดความสลดใจจนลืมตัว ออกเดินจากเรือนไปในลักษณะของคนใจลอย ปากก็พร่ำบ่นว่า อุปัททุตัง วตโภ ที่นี่วุ่นวายหนอ อุปสัฎฐัง วตโภ ที่นี่ขัดข้องหนอ

ยสกุลบุตรเดินพร่ำบ่นไปคนเดียวจนล่วงเข้าไปในป่านอกเมืองโดยไม่รู้ตัว และได้พบพระผู้มีพระภาคเจ้าในป่านั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่า ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่วุ่นวาย เมื่อยสกุลบุตรได้ยินดังนั้นก็ได้คิด เกิดความโล่งใจ และได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค เมื่อได้สนทนากับพระองค์ ก็ได้ความเลื่อมใสศรัทธา และได้บวช และบรรลุพระอรหันต์ในที่สุด ซึ่งเป็นปีแรกแห่งการตรัสรู้ของพระผู้มีพระภาค

โปรดชฎิลสามพี่น้อง



สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่ตำบลอุรุเวลา ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ทรงทรมานอุรุเวลกัสปะ ชฎิลผู้พี่พร้อมบริวาร 500 คน จนยอมรับนับถือพระพุทธศาสนา ได้กราบทูลขอบรรพชา และเอาบริขารลอยตามน้ำไป

ฝ่ายนทีกัสปะ และคยากัสปะ ผู้เป็นน้องชายทั้งสองคนเห็นเครื่องบริขารของพี่ชายลอยน้ำมา ก็แปลกใจจึงพากันขึ้นไปหาอุรุเวลกัสสปะพี่ชาย เมื่อไปถึงทราบว่าพี่ชายละลัทธิเดิมของตนแล้ว ขออุปสมบทเป็นสาวกของพระบรมศาสดา พร้อมด้วยบริวารทั้งหมด จึงได้พาบริวารของตนทั้งสองคนรวมได้ 500 คน มาอุปสมบทในพระพุทธศาสนาตามพี่ชาย จากนั้นเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ทรงแสดง อาทิตยปริยายสูตร พวกชฎิลทั้งหมดก็ได้บรรลุธรรมวิเศษ บรรลุเป็นพระอรหันต์ทั้งหมด

พระเจ้าสุทโธทนะส่งทูตมาเชิญเสด็จพระพุทธองค์



เมื่อพระเจ้าสุทโธทนะทรงทราบว่า โอรสของพระองค์ผู้ซึ่งได้สละราชสมบัติ ออกแสวงหาพระอมฤตธรรม เป็นเวลานานแล้วนั้น บัดนี้ได้พบและบรรลุพระอมฤตธรรมนั้นแล้ว และกำลังจาริกเผยแผ่พระธรรมแก่บรรดาประชาชนในแคว้นต่างๆ อยู่
ดังนั้นพระเจ้าสุทโธทนะ จึงได้ส่งมหาอำมาตย์ ไปทูลเชิญเสด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ให้เสด็จมากรุงกบิลพัสดุ์ แต่ได้ถูกพระผู้มีพระภาคทรงยับยั้งไว้ ถึง 9 ครั้ง ครั้งที่ 10 กาฬุทายี อำมาตย์ผู้เป็นสหชาติมาทูลเชิญ พระองค์จึงได้เสด็จไป

การที่พระองค์ยับยั้งไว้นานเพียงนั้น ก็เพื่อรอให้ญาณของพระชนก และบรรดาญาติของพระองค์แก่กล้าเสียก่อน จะได้โปรดได้ง่าย เสมือนกสิกรผู้ชาญฉลาดรอที่จะหว่านพืชให้ได้ผล ฉะนั้น

หน้าแรก................................................หน้าที่แล้ว................................................หน้าถัดไป